De waarheid is dat feitelijke grenzen niet bestaan.
Nou ja, op landsgrenzen na dan, maar ook die kunnen op een dag zomaar verlegd worden. In oorsprong zijn wij allen met elkaar verbonden. En met de wereld om ons heen, de natuur in haar geheel. Het is wezenlijk om contact met jezelf te kunnen maken, om je eigenheid de ruimte te geven. Dat is ook wat deze maatschappij van ons vraagt, wat nodig is om vitaliteit te ervaren en je potentieel te leven. Zodra we de verbinding met onszelf hebben gelegd of hersteld, is de volgende stap om de verbinding met onze omgeving ( het grotere geheel) weer te gaan beleven. Dat is voor velen lastig omdat we verhuisd zijn naar een vorm van reducerend bewustzijn, gebaseerd op vervreemding en scheiding. We hebben geleerd om te begrenzen.
Als we in staat zijn om ons bewust te zijn van het geheel zal onze houding veranderen. We zullen verschuiven van de houding dat de wereld er voor ons is, tot een die weet dat wij in werkelijkheid op de aarde samenleven met vele andere soorten. Een houding die weet dat wij geen grotere privileges hebben dan andere soorten. Dat zal effect hebben op de manier waarop we in het leven staan, het zal leiden tot vertraging. Vertraging omdat er een inner shift optreedt die het mogelijk maakt om te gaan ervaren dat het leven niet om ons draait, maar dat wij onderdeel uitmaken van het leven. Dan treedt er werkelijke samenwerking op, creativiteit, cocreatie. Vertragen, de stilte te ervaren, verduren misschien zelfs, zal ruimte geven aan het innerlijk weten dat in ons allen besloten ligt.
In ons hoofd creëren wij grenzen. Dat is ook nodig wanneer je wilt functioneren in een maatschappij met zoveel stimuli, zoveel complexiteit. Wij mensen worden vaak in beslag genomen door de worsteling van ‘wat is van mij, en wat is van de ander?’. Dat gaat over de grens weten tussen binnen- en buitenwereld, over goed zorgen voor jezelf in plaats van telkens bezig te zijn met wat er in de buitenwereld aan afleiding plaatsvindt. Alles wat je projecteert op de buitenwereld, ‘zij heeft mij iets aangedaan en daardoor heb ik niet…’, of ‘hij neemt mij niet serieus, dus moest ik wel..’, weer terug kunnen brengen naar jezelf en jouw aandeel in het geheel. Pas dan is het mogelijk om eigenaarschap te nemen voor ons eigen leven.
Ons hart echter, is grenzeloos. Grenzeloos in het houden van oneindig veel mensen, het zegt nooit: “Stop die kan er niet meer bij, dit hart is vol”. Coachen als professie vraagt om een visie op menszijn. De essentie van coachen omvat (voor mij) het (verder) ontwikkelen van bewustzijn. Bewustzijn gaat over contact met onszelf, met elkaar, en met de natuur. In die zin gaat het over in (hernieuwd) contact komen met onze grenzeloosheid.
De enige verandering die werkelijk iets kan betekenen, is die van een gesloten naar een meer open menselijk hart.
